Artisjok (Cynara scolymus)
De echte artisjok is een hoge, distelachtige samengestelde plant die uit het Middellandse Zeegebied tot ons is gekomen. We kennen de plant als edele groente, maar als klassiek bittermiddel is het ook een medicinale plant.
De bladeren worden gebruikt voor medicinale doeleinden. De waardevolle bestanddelen zijn sesquiterpene bitterstoffen, chlorogeenzuur, cynarine en flavonoïden.
Al in het oude Egypte en Griekenland werd de artisjok in de geneeskunde gebruikt tegen “slechte lichaamsgeuren”. In de Middeleeuwen werd zij in- en uitwendig gebruikt tegen wonden, zwellingen en zweren, maar ook als afrodisiacum en om het uitspoelen van de urine te bevorderen. In de moderne tijd ligt de nadruk van het medicinaal gebruik op spijsverteringsklachten veroorzaakt door een verminderde galproductie, zoals een opgeblazen gevoel, misselijkheid, maagpijn, winderigheid en braken. Het extract of het verse perssap van de artisjokbladeren kan echter veel meer doen dan de levercellen stimuleren om meer gal te produceren en tegelijkertijd de eetlust en de spijsvertering stimuleren. Het heeft een beschermende en regeneratieve werking op de levercellen, is ontstekingsremmend, antioxidant en verlaagt het totale cholesterolgehalte. Zo worden artisjokpreparaten ook gebruikt ter bescherming van de lever, bij aderverkalking, galsteenneiging en als hulpmiddel bij chronische hepatitis C.
In medisch onderzoek wordt momenteel nagegaan in hoeverre deze geneeskrachtige plant ook kan worden gebruikt om trombose te voorkomen.