Pepermunt (Mentha x piperita)
De pepermunt, een labiofyt, is een bastaard van de spearmunt, die in de 17e eeuw in Engeland abrupt ontstond. Pepermunt, die tegenwoordig zeer populair is als genees- en specerijenplant vanwege zijn hoge mentholgehalte, komt oorspronkelijk niet in het wild voor. Andere muntsoorten en hun toepassingen worden daarentegen beschreven in de literatuur van de oudheid en de middeleeuwen.
Tegenwoordig groeit het verse aromatische kruid in vele tuinen in ons land en wordt het op grote schaal op akkers verbouwd vanwege zijn populariteit en brede medicinale gebruik.
Het pepermuntkruid bevat tot 4 % essentiële oliën, waaronder een hoog percentage menthol, plus cineol en limoneen. Flavonoïden en tannines worden ook gevonden in de medicinale plant.
De ingrediënten hebben een digestieve, appetijtelijke, krampstillende, choleretische, kiemdodende, ontstekingsremmende, plaatselijk pijnstillende en algemeen verkwikkende werking.
Inwendig worden de plant en zijn essentiële olie vooral gebruikt bij ziekten van het maagdarmkanaal, misselijkheid en verkoudheid. Uitwendig wordt pepermunt gebruikt bij spier-, gewrichts- en zenuwpijn, plaatselijke jeuk (bijvoorbeeld bij muggenbeten) en hoofdpijn. Klinische studies hebben aangetoond dat het aanbrengen van pepermuntolie op het voorhoofd en de slapen even effectief is tegen spanningshoofdpijn als twee tabletten paracetamol door de koudeprikkel.
Pepermuntpreparaten zijn ook zeer populair bij verkoudheid als inhalatie om de luchtwegen te verwijden en het ophoesten te vergemakkelijken.